Van blessures en afgezegde races, naar een unieke kans in China. Dieske neemt je mee in haar verhaal over een sportjaar volcontrasten en vertelt hoe een unieke kans bij XTERRA haar naar Suzhou bracht.

Trainingsstage in China

Ruim een maand geleden ben ik naar Suzhou, China vertrokken voor een trainingskamp. Via mijn coaches en een XTERRA project lag deze unieke kans er al een tijdje. Inmiddels zit ik in mijn laatste week van mijn trainingsperiode in China.

Foto’s: Xterra China

Hoe kijk je terug op 2025?

Omdat ik er nog volledig in zit heb ik nog niet echt uitgebreid teruggeblikt. Maar het is een flink jaar geweest met veel wedstrijden en goede ervaringen. Het was ook mijn eerste seizoen als prof voor de langere afstanden op de weg.

Een aantal hoogtepunten qua prestaties zijn onder andere een 6^e plaats bij het WK duathlon over de middenafstand, podiumplaatsen bij XTERRA België en XTERRA Oostenrijk, een 3^e plaats bij Challenge Turku in Finland, een 5^e plaats bij de Inferno triathlon en Nederlands Kampioen op zowel de crosstriathlon als crossduathlon.

Ik heb ook tegengeslagen gehad dit jaar. Twee verschillende loopblessures die toch wel even aanhielden, in mei een auto ongeluk en vlak voor twee grote wedstrijden in september werd ik flink ziek. Door de loopblessures heb ik zeker niet optimaal kunnen presteren bij o.a. het WK duathlon in april en ook een aantal andere wedstrijden in de zomerperiode waren qua voorbereiding verre van optimaal. De timing van de ziekte was enorm zuur, hierdoor heb ik mijn debuut op de hele afstand/het EK in Almere moeten missen en stond ik zeker niet fit aan de start van het WK XTERRA in Molveno, Italië, waar ik desalniettemin toch geracet heb.

Naast de prestaties heb ik dit jaar weer veel mogen leren en mezelf verder mogen ontwikkelen. Ik ben op heel veel mooie plekken geweest (bijvoorbeeld trainingskamp Girona bij Milan eerder dit jaar, nu China), heb allerlei toffe mensen ontmoet en heb een sterk en gezond lichaam. Hier ben ik erg dankbaar voor.

Hoe ben je nu in China terecht gekomen? Kun je ons eens meenemen, wat kom je zoal tegen?

In het kort: XTERRA (zeg maar de Ironman organisatie onder de crosstriathlon, maar eigenlijk een kleding/lifestyle merk) heeft haar hoofdkantoren in China en mijn Australische coach is bondscoach van het Chinese nationale team. XTERRA heeft een aantal nieuwe projecten in China lopen en het team rondom mijn coach(es) werkt hiermee samen. Ze willen hiervoor graag buitenlandse atleten aantrekken. Mijn coach gaf direct aan geen atleet te kennen die beter bij het XTERRA merk past dan ik, en zodoende heb ik uiteindelijk een contract getekend.

Een gepassioneerde en welvarende Chinese man heeft hier een heuse XTERRA base opgetuigd, waar volgend jaar o.a. ook een XTERRA World Cup zal plaatsvinden. Deze trails worden nu aangelegd. Eén van de uitdagingen is dat deze trails amper/niet worden bereden (Chinezen staan niet echt te boek als mountainbikers…) dus ze zijn maar wat blij als we een rondje maken zodat e.e.a. niet dichtgroeit Daarnaast horen ze ook graag feedback.

XTERRA China organiseert daarna ook allerlei andere evenementen, zoals verschillende trailruns maar ook allerlei niet standaard formats in triathlon, zoals de ‘road to offroad’ triathlon, met ca 1500m zwemmen, 30/40km op een tijdritfiets en dan een 25km trailrun. Voor ons liggen er veel mogelijkheden wat betreft wedstrijden in heel China , en daarbuiten.

Voor veel mensen is China niet de meest voor de hand liggende locatie.  Zelf heb ik ruim anderhalf jaar in verschillende plekken in Azië gewoond/gereisd, maar stond China om verschillende (vaak ook praktische) redenen niet per sé op mijn bucketlist. Ik begrijp waar dat vandaan komt maar nu ik hier ben, ben ik eerder vaak positief verrast.

Heel veel dingen werken hier heel anders en dat moet wel een beetje bij je passen. Zo zijn natuurlijk allerlei westerse kanalen/initiatieven geblokkeerd en zijn echt overal eigen systemen voor. De mate van efficiëntie blijft me verrassen. Ik heb in de afgelopen 5 weken gezien hoe snel hier om de hoek een enorm kantoorpand uit de grond gestampt werd en als er bijvoorbeeld een nieuw wegdek wordt aangelegd is dit binnen een paar uurtjes gefikst, waar dat bij ons soms weken kan duren.

Qua organisatie en wedstrijden werkt veel ook anders, omdat veel uiteindelijk door de overheid bepaald wordt en daardoor vrij laat wordt aangekondigd. Vervolgens zijn deze evenementen dan wel weer uitmuntend georganiseerd. Dan is er natuurlijk ook een enorme taalbarrière. Waar wij verblijven spreekt bijna niemand Engels (en wij matig Chinees). En dan heb ik nog niks genoemd over het eten of een standaard bezoekje aan de (super)markt. Enige flexibiliteit en creativiteit zijn dus wel vereist.

Door de grote mate van controle is het ontzettend veilig (als je boodschappen doet kun je dure fietsen prima zonder slot voor de deur laten staan) en het is overal ook ontzettend schoon. Van het openbaar vervoer tot de wegen, die soms tot in de treure toe worden schoongemaakt. Groot voordeel is dat je fiets ook amper vies wordt .

Wat ik persoonlijk dan minder hygiënisch vindt is dat je in publieke zwembaden een heuse ‘spit box’ langs de badrand hebt staan. Dit is, precies zoals het woord doet vermoeden, een bak om tussen je baantjes zwemmen door in te spugen. Dit wordt ook zonder enige gene volop gedaan.

Hoe is het om even te kunnen focussen op alleen trainen?

Naast mijn sportcarrière heb ik nog een parttime baan bij een Achterhoekse gemeente, waarbij ik me bezig hou met allerlei projecten rondom duurzaamheid. Dat is vaak een pittige combinatie. Voorgaande trainingskampen in o.a. Stellenbosch, Sankt Moritz en Girona heb ik altijd gecombineerd met werken op afstand, wat soms erg zwaar was. Voor deze periode heb ik gekozen voor onbetaald verlof, ook deels als wens vanuit mijn werkgever omdat China voor veel overheidsinstanties gevoeliger ligt. Ook is het tijdsverschil (7 uur) onpraktischer. Daarnaast en vooral wilde ik zelf ervaren hoe het is om in principe alleen op trainen te kunnen focussen.

Dat is inderdaad een groot verschil, vooral wat betreft rust en hersteltijd. Soms moet ik na een training flink haasten om op tijd op mijn werk of bij een meeting te zijn, waar ik nu rustiger de tijd heb om tussendoor te herstellen en me zo goed mogelijk op te laden voor de volgende sessie. Dat geeft rust in het lijf, maar ook in het hoofd. Onze trainingsprogramma’s zijn vaak zwaar en hebben veel intensiteit. Dit maakt dat ik ontzettend fit ben en zoveel wedstrijden kan doen maar het vraagt ook veel. Hard trainen = hard rusten

Het leven en wereldje wordt er wel een stuk simpeler en soms kleiner door, wat voor een bepaalde periode goed kan zijn en focus kan geven maar wellicht voor iemand als ik op de lange termijn te eenzijdig. Ik heb vrij snel nadat ik aankwam bewust aan mijn Nieuw-Zeelandse huisgenoot voorgesteld om samen een serie te starten, om ook echt even compleet andere prikkels te krijgen. Dat was een goede zet, want inmiddels zijn we al bijna 3 Netflix seizoenen verder.

Hoe gaan je voorbereidingen richting De Hel van Kasterlee, die er bijna aankomt?

Goed. Een groot voordeel is dat het weer hier erg stabiel is, waar je in Nederland in deze tijd voor iets als Kasterlee veel en lang buiten in de kou en allerlei weersomstandigheden aan het trainen bent. Het risico om bijvoorbeeld ziek te worden ligt dan altijd op de loer. Dat is hier een stuk stabieler. We hebben de afgelopen weken wat vaker dan normaal langere ritten en langere looptrainingen gedraaid, maar ook niet overdreven veel. Naast goed trainen vergt Kasterlee ook voorbereidingen wat betreft dingen als materiaal, supportcrew, voeding en dergelijke en ook op die vlakken probeer ik me zo goed mogelijk voor te bereiden.

Ben je al vooruit aan het kijken naar 2026? Komt er nog een debuut op de hele?

Net zoals dat ik nog niet echt terug heb geblikt, heb ik ook nog niet heel erg vooruit geblikt. Er is in het moment nog veel gaande en ik probeer nu vooral daar op te focussen. Waarschijnlijk ga ik me in januari wel weer aan het combiklassement van Egmond wagen (2^e vorig jaar), maar veel verder ben ik nog niet. Het voordeel van de verschillende disciplines waarin ik actief ben is dat er altijd genoeg keuze is wat betreft wedstrijden. Mogelijkheden voor internationaal racen hangen voor mij ook sterk af van wat kan met mijn werk en partners die mijn carrière ondersteunen.

Hoewel ik in theorie nog geen hele triathlon heb gedaan, komen wedstrijden als de Inferno en De Hel van Kasterlee wel dicht in de buurt (of zijn wellicht nog zwaarder). Deze langere wedstrijden vind ik tof en lijken mij te liggen, waardoor ik me zeker aan de volledige afstand wil gaan wagen. Suggesties zijn altijd welkom!

Foto’s: Dieske Kruisselbrink en Xterra China